Zogeheten broodschrijvers – tip voor Van Dale’s Woord van het Jaar – zijn schering en inslag in de hengelsport, en al helemaal in de karpervisserij. Scruffy kerels en gure typetjes als deze, die schrijven voor een hoger doel zoals daar zijn hun portefeuille, hun sponzen of hun ego, zijn gelukkig niet aan Monkey Climber magazine besteed. Never was, and never will be! In die zin was het haast onvermijdelijk dat onze paden vroeg zouden kruisen met Wijnand van Hemert, een gozer die helemaal het tegenovergestelde is van het voorheen geschetste miskleunen, één van onze generatie (middertiger) die zomaar uit de UK scène rond Hearn, Helleur, Sharp & Co geplukt zou kunnen zijn. En zijn karpers al helemaal… Wijnand publiceerde in het verleden al eens in ons blad, en uit het niets heeft deze beste man nu een boek klaar, Zoete Parels geheten. Gewoon omdat ie daar zin in had. Nothing more nothing less. Onze redactie is één van de weinige gelukkigen die een exemplaar van Wijnands zeemzoete opus kon bemachtigen, en of we daar een beetje trots op zijn… Compleet in het verlengde van de gesmaakte DIY serie in ons magazine zelf, voelden we de nieuwbakken auteur voor deze blog even aan de tand over zijn debuut. Of hoe Do It Yourself voor ‘m zuiver Do It For Yourself betekent…
Broeder, voor wie een cool blad als het onze niet leest, noch actief is op Instagram: explain, wie is Wijnand van Hemert?
“Ik ben dus WvH. De 34-jarige man van Laura en vader van drie dochters Lieke, Evie en Mendie. In het dagelijks leven werk ik vier dagen per week als, tja, wat zal ik zeggen; tegelzetter, stukadoor, timmerman en loodgieter bij een aannemer. En één dag in de week heb ik een papadag wat me uitermate goed bevalt. En ja, ik doe ook weleens wat aan m’n hobby. Ik heb een bijzonder fijne vrouw waar ik een hele goede afspraak mee heb. Elke vrijdagnacht is voor het vissen en op zaterdag ben ik zo rond het middaguur weer thuis om dan de tijd met het gezin verder in te vullen.”
Het bewuste stuk in MC#11.
Sounds like a deal! Een goede twee jaar terug publiceerden we in MC#11 een artikel van jouw hand met als titel ‘Hoofdstuk 21’. De oplettende lezer zal net zoals ons de link met 21 blanknachten gelegd hebben, maar de aap kwam recent uit de mouw: niets is minder waar. Leg eens uit: waarover ging dat stuk en vanwaar die titel dan?
“Dat artikel had inderdaad een bijzondere titel. Het was zoals jij weet niet de bedoeling, maar dat artikel stond onder die naam op mijn harde schijf. Dat had ook een reden natuurlijk… Ik had zoals sommige wel weten een serie artikelen voor het KSN-blad geschreven en die artikelen stonden ook op die hard drive. Plots kwam ik op het idee om die artikelen te bundelen in een boekvorm zodat ik alles bij elkaar zou hebben in een eigen boek. En ja, er rolden eigenlijk nog meer hoofdstukken uit de pen waardoor ik op bijna dertig hoofdstukken zat op een gegeven moment. Dus daarom heette het artikel in MC ook ‘Hoofdstuk 21 Bazil’ verwijzend naar de jacht op dit stokoud monument.”
En dat idee, het boek waar je van was beginnen dromen, dat is nu af?
“Je zal je waarschijnlijk afvragen waar ik de tijd vandaan haal. Tja, als vader ben je ‘s avonds nog wel eens thuis als de vrouw weg is, of wanneer ze met haar eigen hobby bezig is. Zodoende kon ik rustig het project in elkaar fietsen. Alleen heb ik wat hoofdstukken weggelaten en zodoende kwam ik dus uit op een boek met vijfentwintig hoofdstukken verdeeld over 271 pagina’s.”
En waar mag die lijvige debuutbundel te koop zijn?
“Nou, eigenlijk nergens meer;-)”
Wow, het is niet te koop!? Moet je onze lezers en volgers even uitleggen! Waarom schreef je het dan überhaupt?
“Eigenlijk wilde ik het puur voor mezelf schrijven en houden. Maar op een gegeven moment dacht ik; misschien is er in mijn vrienden-/kennissenkring wel animo voor en heb ik daarin wat rondgevraagd of iemand mijn boek ook zou willen. Ook op Insta heb ik een selecte groep ‘volgers’ en daar heb ik het ook even opgezet om te kijken of er interesse voor was. Kijk, het is gewoon een amateuristisch project geweest en ik had en heb eigenlijk helemaal geen zin om het groot te maken. Ik wil er niks mee bereiken of zo.”
Oerecht DIY is dit, het betere doe het zelf werk! Petje af! Hoeveel tijd heb je erin gestopt? En laten we het dan vooral niet over het vangen van die oerbeesten hebben :p Werkte je er trouwens alleen aan?
“Ja, het is echt een doe-het-zelf projectje geweest. De enige wie ik erbij heb gehaald is een kennis die een echte taaltechneut is en alle tekst controleerde op punten, komma’s, enz. In totaliteit ben ik er, sinds ik op het idee kwam, zo’n kleine twee jaar mee bezig geweest. Maar ja, er zat geen druk op dus het was gewoon ontspannen rommelen.”
De vissen in jouw boek maken ‘t compleet af. Kan je daar iets meer over vertellen? Wanneer besluit je echt voor een vis te gaan? En zwemmen er nog voldoende Nederlandse relikwieën rond om zo’n tweede huzarenstuk uit je mouw te schudden?
“De vissen die in het boek staan zijn wel stuk voor stuk unieke vissen ja. Ik ben helemaal dol op unieke karaktervissen. Ik vis niet voor kilo’s alleen. Soms zit ik achter schitterende kleinere vissen aan, en daarna weer een unieke bak op de hielen. Ik vang liever een rijen van 14 pond, dan een karakterloze ‘skippybal’ van 40. Gelukkig zwemmen er nog wel wat ‘Parels’ rond in ons landje dus nog uitdagingen zat. Haha, ja wie weet komt er ooit nog eens een boek, maar je moet weten dat het eerste boek een samenvatting van de afgelopen 18 jaar is dus het zal nog wel effe duren.”
Ooit mailde je ons eens: “Het Nederlandstalige publiek begrijpt Monkey Climber niet.” Wat bedoelde je: de hele gedachtengang, de normen en waarden die we trachten mee te geven, of zijn we als Belgen gewoon compleet onverstaanbaar? (haha) En nu je zelf een DIY project af hebt: begrijpt de gemiddelde karpervisser/lezer jouw wél? :p
“Ik kan me die mail niet meer zo goed herinneren eigenlijk, maar ik denk dat ik ermee wilden zeggen dat karpervissen meer is dan het vangen van een dikke bak. Het hele sfeertje rond het vissen wordt vaak vergeten. Zoals Monkey Climber of Subsurface tracht te laten zien is een beweging die ik wel waardeer ja. Pure visserij met oog voor meer dan kilo’s alleen. Ook die sponsor shit irriteert me soms mateloos. Een leuke visser die ineens gesponsord wordt en dan ineens gaat doen dat het allemaal dankzij zijn sponsor is… Maar goed, dat is mijn mening. In mijn boek staat in ieder geval geen één merknaam beschreven, al heb ik wel mijn favorieten natuurlijk.”
Tot slot: als onze volgers met zijn allen aan jouw mouw gaan trekken – of misschien kunnen we wel een crowdfunding gaan opzetten – overweeg je dan je boek toch voor de relatieve massa uit te brengen?
“Joh, Gio, ik weet totaal niet hoe mijn boek ontvangen wordt. Misschien vinden mensen er geen ruk aan, dus heb ik daarom ook nog niet gedacht aan het uitbrengen op grotere schaal. Kijk, als de feedback massaal lovend is zou ik het wel aandurven om het te doen, maar laten we eerst de reacties afwachten. Mocht er toch iemand nu al interesse in hebben, mogen ze jou benaderen. Dan komt het vanzelf wel bij mij terecht.”
Nvdr.: inmiddels is er al een update en kan je je interesse rechtstreeks aan Wijnand kenbaar maken op zoeteparelswvh@gmail.com
